Mars Buzunun Altında Potansiyel Yaşam.
Mars’ın Terra Sirenum’undaki bu oluklar boyunca uzanan beyaz kenarların tozlu su buz’u olduğuna inanılıyor. Bilim insanları eriyik suyun bu tür buzun yüzeyinin altında oluşabileceğini ve olası fotosentez için bir yer sağlayabileceğini düşünüyor. Bu geliştirilmiş renkli bir görüntü; mavi renk aslında insan gözü tarafından algılanamaz.
Bilim insanları, Mars buzullarının altındaki eriyik suyun mikrobiyal yaşamı destekleyebileceğini düşünüyor.NASA’nın yeni araştırması, Mars buzunun yaşamı destekleyen eriyik su havuzlarına ev sahipliği yapabileceğini gösteriyor. Çalışma, güneş ışığının Mars’taki tozlu buza nasıl nüfuz edebileceğini ve Dünya’nın kriyokonit deliklerine benzer şekilde fotosentez için koşullar yaratabileceğini açıklıyor. Bu eriyik su cepleri gezegenin tropiklerinde bulunabilir ve keşif için potansiyel alanlar sunabilir.
Mars Buzunun Altında Potansiyel Yaşam.
Mars’ta yaşama dair doğrudan bir kanıt bulunmasa da NASA’nın yeni bir araştırması, mikropların gezegenin donmuş yüzeyinin altında potansiyel olarak hayatta kalabileceğini öne sürüyor.
Araştırmacılar bilgisayar modelleri kullanarak, yeterli güneş ışığının Mars’taki su buzuna nüfuz ederek buzun hemen altındaki sığ eriyik su havuzlarında fotosenteze izin verebileceğini gösterdiler. Dünya’da, buzun içindeki benzer eriyik su havuzlarının yaşamı desteklediği, algler, mantarlar ve mikroskobik siyanobakteriler gibi organizmalara ev sahipliği yaptığı ve bunların hepsinMakalenin baş yazarı ve Güney Kaliforniya’daki NASA Jet Propulsion Laboratuvarı’ndan ( JPL ) Aditya Khuller, “Bugün evrenin herhangi bir yerinde yaşam bulmaya çalışıyorsak, muhtemelen bakmamız gereken en erişilebilir yerlerden biri Mars buzları olmalı” dedi .
Bu Mars oluğunda görülen beyaz malzemenin tozlu su buzu olduğuna inanılıyor. Bilim insanları bu tür buzun günümüzde Mars’ta mikrobiyal yaşam aramak için mükemmel bir yer olabileceğine inanıyor. Dao Vallis adlı bir bölgenin bir kısmını gösteren bu görüntü, NASA’nın Mars Keşif Yörünge Aracı tarafından 2009 yılında çekildi.
Tozla Tetiklenen Buz Erimesi.
Mars’ta iki tür buz vardır: donmuş su ve donmuş karbondioksit. Nature Communications Earth & Environment’ta yayımlanan makaleleri için Khuller ve meslektaşları, büyük miktarda su buzuna baktılar; bu buzun büyük bir kısmı, son bir milyon yılda Mars’ta yaşanan bir dizi buzul çağı sırasında yüzeye düşen tozla karışmış kardan oluşmuştur. O eski kar, o zamandan beri katılaşarak buza dönüşmüş ve hala toz parçacıklarıyla doludur.
Toz parçacıkları buzun daha derin katmanlarındaki ışığı engellese de, Güneş’e maruz kaldığında buzun içinde yeraltı su birikintilerinin nasıl oluşabileceğini açıklamada önemli rol oynarlar: Koyu renkli toz, çevredeki buzdan daha fazla güneş ışığı emer ve bu da buzun ısınmasına ve yüzeyin birkaç metre altına kadar erimesine neden olabilir.
Mars bilim insanları, buzun Mars yüzeyine maruz kaldığında gerçekten eriyip erimeyeceği konusunda ikiye bölünmüş durumda. Bunun nedeni, su buzunun Dünya’da kuru buzun yaptığı gibi süblimleştiğine (doğrudan gaza dönüştüğüne) inanılan gezegenin ince, kuru atmosferidir. Ancak Mars yüzeyinde erimeyi zorlaştıran atmosferik etkiler, tozlu bir kar örtüsünün veya buzulun yüzeyinin altında geçerli olmaz.
2012’de Alaska’nın Matanuska Buzulu’nda yakalanan bu delikler, kriyokonit tarafından oluşturulmuştur – zamanla buza karışan ve sonunda buzulun yüzeyinin altında küçük su cepleri oluşturan toz parçacıkları. Bilim insanları, Mars’taki tozlu su buzunun içinde benzer su ceplerinin oluşabileceğine inanıyor.
Kriyokonit Delikleri: Dünya’nın Buz Ekosistemi.
Dünya’da, buzun içindeki toz, kriyokonit delikleri adı verilen şeyler yaratabilir – rüzgarla savrulan toz parçacıkları (kriyokonit olarak adlandırılır) oraya indiğinde buzda oluşan küçük boşluklar, güneş ışığını emer ve her yaz buzun daha da derinlerine erir. Sonunda, bu toz parçacıkları Güneş ışınlarından daha uzağa hareket ettikçe batmayı bırakırlar, ancak yine de etraflarında bir eriyik su cebi oluşturmak için yeterli sıcaklık üretirler. Cepler, basit yaşam formları için gelişen bir ekosistemi besleyebilir.
Tempe’deki Arizona Eyalet Üniversitesi’nden ortak yazar Phil Christensen, buzun içeriden erimesine atıfta bulunarak, “Bu Dünya’da yaygın bir olgudur,” dedi. “Yoğun kar ve buz, yukarıdan aşağıya erimek yerine, içeriden dışarıya doğru eriyerek sera gibi onu ısıtan güneş ışığının içeri girmesine izin verebilir.”
Christensen onlarca yıldır Mars’taki buzları inceliyor. NASA’nın 2001 Mars Odyssey yörünge aracında bulunan THEMIS (Termal Emisyon Görüntüleme Sistemi) adlı ısıya duyarlı bir kameranın operasyonlarını yönetiyor . Christensen ve Colorado Boulder Üniversitesi’nden Gary Clow, geçmişteki araştırmalarında, Kızıl Gezegen’deki tozlu kar örtüsünün içinde sıvı suyun nasıl oluşabileceğini göstermek için modelleme kullandılar. Bu çalışma, Mars’ta fotosentezin mümkün olup olmadığına odaklanan yeni makale için bir temel oluşturdu.
2021 yılında Christensen ve Khuller, Mars’taki oluklarda açığa çıkan tozlu su buzunun keşfi üzerine bir makalenin ortak yazarlığını yaptılar ve birçok Mars oluğunun, buzun eriyerek sıvı su oluşturmasıyla oluşan aşınmayla oluştuğunu öne sürdüler.
Mars’ta Fotosentez: Olasılık.
Bu yeni makale, tozlu buzun, yüzeyin 9 fit (3 metre) kadar altında fotosentezin gerçekleşmesi için yeterli ışığın içeri girmesine izin verdiğini öne sürüyor. Bu senaryoda, buzun üst katmanları, sığ yeraltı su havuzlarının buharlaşmasını önlerken aynı zamanda zararlı radyasyondan koruma sağlıyor. Bu önemlidir, çünkü Dünya’nın aksine Mars, hem Güneş’ten hem de uzayda uçuşan radyoaktif kozmik ışın parçacıklarından onu koruyacak koruyucu bir manyetik alandan yoksundur.
Çalışmanın yazarları, yeraltı havuzlarını oluşturma olasılığı en yüksek olan su buzunun, Mars’ın hem kuzey hem de güney yarımkürelerinde, 30 ila 60 derece enlemleri arasındaki tropik bölgelerde bulunacağını söylüyor.
Khuller, daha sonra Mars’ın tozlu buzlarından bazılarını yakından incelemek için bir laboratuvarda yeniden yaratmayı umuyor. Bu arada, kendisi ve diğer bilim insanları, sığ eriyik suyu aramak için Mars’taki en olası noktaları haritalamaya başlıyorlar; bu yerler, gelecekte olası insan ve robotik görevler için bilimsel hedefler olabilir.
