Çok Eski Bir Gizemi Çözmek: Paleontologlar Tüylü Gergedanın Yok Olması Konusuna Yeni Bir Işık Tuttu…

Çok Eski Bir Gizemi Çözmek: Paleontologlar Tüylü Gergedanın Yok Olması Konusuna Yeni Bir Işık Tuttu. Gelişmiş bilgisayar modellemesi, sürekli insan avının, Buzul Çağı sonrası ısınma sırasında yeni habitatlara göçlerini engelleyerek yünlü gergedanın neslinin tükenmesine katkıda bulunduğunu ortaya koyuyor ve insan faaliyetinin büyük hayvan türleri üzerinde devam eden etkisini vurguluyor.

Araştırmacılar, Son Buzul Çağı’ndan sonra Dünya ısındıkça, insanlar tarafından ısrarla avlanmanın yünlü gergedanın tercih edilen yaşam alanlarına ulaşmasını kısıtladığını buldu. Adelaide Üniversitesi ve Kopenhag Üniversitesi’nden bilim adamlarının liderliğindeki uluslararası bir araştırma ekibi, keşfi yapmak için bilgisayar modellemeyi kullandı ve çok eski bir gizeme ışık tuttu.

Adelaide Üniversitesi Çevre Enstitüsü’nden baş yazar Doçent Damien Fordham, “Bilgisayar modellerini, fosilleri ve antik DNA’yı kullanarak, Avrasya’daki yünlü gergedanın 52.000 yıllık nüfus tarihinin izini sürdük ve daha önce mümkün olmadığı düşünülen bir çözüme ulaştık” dedi.

“Bu, 30.000 yıl öncesinden itibaren, soğuma sıcaklıklarının ve insanlar tarafından yapılan düşük ancak sürekli avlanmanın birleşiminin, yünlü gergedanın güneye doğru dağılımını daraltmasına ve Son Buzul Çağı’nın sonunda onu izole edilmiş ve hızla bozulan habitatlar arasında hapsetmesine neden olduğunu gösterdi.

Dünya eridikçe ve sıcaklıklar arttıkça yünlü gergedan popülasyonları Avrasya’nın kuzeyinde açılan önemli yeni yaşam alanlarını kolonileştiremedi, bu da onların istikrarsızlaşmasına ve çökmesine neden olarak soylarının tükenmesine yol açtı.”Megafaunanın ikonik bir türü olan yünlü gergedanın kalın derisi ve uzun kürkü vardı ve yaklaşık 10.000 yıl önce neslinin tükenmesinden önce bir zamanlar kuzey ve orta Avrasya’nın devasa basamaklarında geziniyordu.

Çelişkili Bulgular ve İnsan Etkisi PNAS’ta yayınlanan bu son keşif, yünlü gergedanın neslinin tükenmesinden on binlerce yıl önce insanlarla birlikte bulunmasına rağmen, yünlü gergedanın neslinin tükenmesinde insanların hiçbir rolü olmadığını ortaya koyan önceki araştırmalarla çelişiyor. Kopenhag Üniversitesi Globe Enstitüsü’nden Profesör Eline Lorenzen, “Analizimizin ortaya çıkardığı demografik tepkiler, önceki genetik çalışmalarda elde edilenlerden çok daha yüksek bir çözünürlükteydi” dedi.

“Bu, yünlü gergedanların insanlarla olan önemli etkileşimlerini belirlememize ve bunların uzay ve zaman içinde nasıl değiştiğini belgelememize olanak sağladı. Büyük ölçüde gözden kaçırılan bu etkileşimlerden biri, muhtemelen yiyecek için insanların sürekli olarak düşük düzeyde avlanmalarıydı.” İnsanlar bugün de benzer bir çevresel tehdit oluşturuyor.

Büyük hayvan popülasyonları, aşırı avlanma ve insanların arazi kullanımındaki değişiklikler nedeniyle parçalanmış ve optimal olmayan habitat aralıklarına itildi. Geç Pleistosen döneminde karada yaşayan, ağırlığı bir tondan fazla olan 61 tür büyük otçul canlı vardı ve bugün bunlardan yalnızca sekizi var. Hayatta kalan türlerden beşi gergedandır. Bu çalışmanın yazarlarından biri olan Kopenhag Üniversitesi’nden Profesör David Nogues-Bravo, “Bulgularımız, iklim değişikliğinin ve insan faaliyetlerinin megafaunaların yok olmasına nasıl yol açabileceğini ortaya koyuyor” dedi. “Bu anlayış, Afrika ve Asya’daki savunmasız gergedanlar gibi şu anda tehdit altında olan türleri korumaya yönelik koruma stratejileri geliştirmek için çok önemlidir. Geçmişteki yok oluşları inceleyerek, Dünya’da kalan büyük hayvanları korumak için değerli dersler sağlayabiliriz.”